Klasztor w Wejherowie zawdzięcza swoje powstanie założycielowi miasta, Jakubowi Wejherowi. W 1643 r. ufundował kościół pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Anny wraz z klasztorem, przy którym osadził franciszkanów (reformatów). W 1649 r. stał się także fundatorem kalwarii, którą powierzył opiece tychże franciszkanów. Kalwaria składa się z 26 kaplic. Rozrzucone są one pośród zalesionych pagórków, przylegających do miasta od strony południowej. Kaplice kalwaryjskie posiadają niezwykłą wartość architektoniczną. Przede wszystkim jednak jest to prężny ośrodek życia religijnego. Od trzech stuleci odpusty kalwaryjskie ściągają co roku tysiączne rzesze pielgrzymów z dalszej i bliższej okolicy. Franciszkanie wejherowscy oprócz działalności czysto religijnej rozwijali także działalność oświatową, prowadząc przez 180 lat szkołę przyklasztorną dla okolicznej młodzieży. Poziom szkoły był, jak na owe czasy, wysoki. Podtrzymywali także wśród miejscowej ludności ducha narodowego. Szczególnie zasłużonym na tym polu był o. Ambroży Lewalski. Najwybitniejszym zakonnikiem związanym z klasztorem wejherowskim był o. Grzegorz z Gdańska, zwany niekiedy "Kordeckim Pobrzeża Gdańskiego", ze względu na wyjątkowe zasługi, jakie położył w czasie potopu szwedzkiego dla obrony północnych rubieży Polski. Rząd pruski skasował klasztor w 1834 r. Faktycznie jednak zakonnicy przebywali w Wejherowie nadal. Po latach na stępuje oficjalne odrodzenie życia zakonnego w związku z powstaniem Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP. Przełożony klasztoru wejherowskiego, o. Pacyfik Bydłowski, został nawet prowincjałem nowoutworzonej prowincji. W czasie walki kulturnej następuje ponowna kasata klasztoru (1873 r.), zakonnicy przebywają jednak w mieście jeszcze przez 2 lata w tzw. "Nowym Klasztorze". Po kasacie Kalwaria wejherowska przeszła w ręce duchowieństwa diecezjalnego, które - rozumiejąc znaczenie jej dla życia religijnego i narodowego - otoczyło ją należytą opieką. Ten stan rzeczy trwał do 1946 r., kiedy to do Wejherowa powrócili dawni gospodarze Kalwarii, ojcowie franciszkanie. Oprócz szerzenia kultu Męki Pańskiej franciszkanie wejherowscy rozwijali także kult Matki Bożej. Widomym tego znakiem jest łaskami słynący obraz Matki Boskiej Wejherowskiej, znajdujący się w bocznym ołtarzu. W Sopocie, Ojciec Święty Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki do Ojczyzny w 1999 r. dokonał koronacji Matki Bożej z wejherowskiego obrazu.