Witam ponownie! Trochę legendy o latarni: W XVII wieku w okolicach Rozewia rozbił się szwedzki statek, którego cała załoga wraz z kapitanem zginęła. Ocalała tylko córka kapitana, uratowana przez rybaka. Zrozpaczona, zamieszkała w Rozewiu i postanowiła co noc rozpalać ognisko na wzgórzu, by innych żeglarzy nie spotkał taki sam los. Niektórzy mówią, że pomagała jej w tym miejscowa ludność. Córka kapitana paliła ogniska co noc, aż do swojej śmierci. Być może statek szwedzkiego kapitana rozbił się o wystającą w tym miejscu z wody skałę, zwaną przez rybaków „diabelską skałą” lub „czarcim kamieniem”, pod którym zgodnie z rybackimi opowiadaniami siedzi diabeł i topi wszystkie obiekty, które znajdą się w jego zasięgu .W 1821 roku rozpoczęto budowę Latarni morskiej w Rozewiu i jej wysokość wynosiła 21,3 metra.Latarnia po raz pierwszy zaświeciła 15 listopada 1922 roku. Ponieważ wysokość latarni była zbyt niska i słabo widoczna z morza, to w 1910 roku podwyższono o 5 metrów, a oświetlenie zmieniono na elektryczne.W 1972 roku Latarnie wpisano do rejestru zabytków narodowych.W 1978 roku latarnie podwyższono o kolejne 8 metrów.Latarnia otrzymała nazwę im. Stefana Żeromskiego. W latach 1920-1924 Latarnie odwiedzał Pisarz Stefan Zeromski, dlatego w 1950 roku nadano latarni im.Stefana Żeromskiego, a obok latarni na postumencie umieszczono z granitu popiersie .