Noc świętojańska jest obchodzona w Jastarni w szczególny sposób.  Sobótka w Jastarni ma  swoją długoletnią  tradycję. Znane są relacje mieszkańców miasta  z Półwyspu Helskiego, którzy  pamiętali spektakularne obchody  Równonocy jeszcze przed wojną. 

Bohaterami  Sobótki  jest  rocznik poborowy,w tym roku 2000,  który na tę noc otrzymuje od burmistrza klucze do miasta. Panowie odpowiedzialni są za znalezienie i  oporządzenie  drzewa, z  którego finalnie  robi się podstawę dla gigantycznej  pochodni zakończonej beczką.  Z tak przygotowanym  sprzętem, gospodarze  jastarnickiej  sobótki  we własnoręcznie  zrobionych strojach  i kolorowych wiankach, które  wrzuca się poźniej do wody,  maszerują  przez miasto na plac  przy Zatoce Puckiej. 

Punktem kulminacyjnym  tej najkrótszej nocy w roku  jest rozpalenie  wielkiego ognia nad Zatoką Pucką,  który symbolizuje spalenie wszelkiego zła. W zamierzchłych czasach  paląca się konstrukcja  była fałszywą latarnią,  wabiącą jednostki na brzeg,  by później je ograbić. Oprócz  dziewiętnastoletnich przebierańców  wśród tłumu szaleją  szatany, smarując u czestników czarną sadzą.  Orszakowi towarzyszy   postać Neptuna i  jego małżonki  Prozerpiny.

Na zakończenie  tego malowniczego  teatru w plenerze, w cudownej scenerii  zachodzącego  słońca otwiera się butelkę  szampana i poborowi piją  zdrowie, podrzucani  do góry  przez kolegów  i rówieśnice.